Luigj Gurakuqi

Ishte figurë e shquar e lëvizjes patriotike e demokratike shqiptare, poet e publicist. Lindi në shkodër më 19 shkurt 1879 në familjen e një intelektuali atdhetar. Shkollën fillore e kreu në vendlindje, kurse të mesmen në Calabri në Kolegjin e Shën Mitër Korornes ku pati mësues De Radën.
Vazhdoi studimet universitare në Napoli (Itali) në vitet 1901- 1906. Me veprën “Vargënimi n’gjuhën shqyp-frëngjisht n’marim” (Napoli, 1906) bëri të parën përpekje të sukseshme për kodifikimin e metrikës së poezisë shqiptare.
Po atë vit botoi në Bukuresht librin “ Abetar i vogël shqyp mas abevet t’Bashkimit e t’Stambollit me regime n’dy dialektet” e në Napoli “ Fjalorth Shqyp Frëngjisht e Frëngjisht Shqyp i fjalëve të reja”, etj.
Pas vitit 1906, iu kushtua tërësisht veprimtarisë politike e luftës për çlirim kombëtar. Më1908 mori pjesë në Kongresin e Manastirit, ku u zgjodh nënkryetar dhe anëtar i komisionit për njesim e alfabetit.
Më 1909 u emërua drejtor i së parës Shkollë Normale, që u hap në Elbasan, ku dha një ndihmesë me vlerë për vënien e arsimitmbi baza kombëtare. Më 1911 mori pjesë në kryengritjen e malësorëve të mbishkodrës e si një nga udhëheqësit e saj, hartoi, së bashku me Ismail Qemalin, Memorandumin e greçës.
Më 1912 zhvilloi një veprimtari të dendur për organizimin e kryengritjes së përgjithshme. Mori pjesë në mbledhjen e bukureshtit dhe në shpalljen e Pavarsisë. Ishte bashkëpunëtor më i ngushtë i Ismail Qemalit.
Në qeverinë e përkohshme të Vlorës (dhjetor 1912) u zgjodh ministër i Arsimit dhe vendosi arsimin e detyruar fillor për djem dhe vajza.
Gjatë Luftës I Botërore hapi shumë shkolla shqipe. Qe një nga themeluesit e Koisisë Latrare më 1916. Më 1921- 1924 qe deputet i Shkodrës në Këshillin Kombëtar dhe një nga udhëheqësit e opozitës demokratike.
Mori pjesë në revulucionin e Qershorit të vitit 1924 dhe në qeverinë e kryesuar nga Fan S. NOLI u emërua ministër i Finacave.
Pas shtypjes së Revolucionit të Qershorit, shkoi në Itali, ku u vra më 2 mars 1925 në Bari.